MOBY DICK OR THE WHALE

"... έτσι και μέσα στην ψυχή μας υπάρχει μια απομονωμένη Ταϊτή, ένα νησί γεμάτο γαλήνη και χαρά, που περικλείειεται όμως από όλη τη φρίκη της γηςη οποία μας είναι γνωστή μόνο κατά το ήμισυ. Ο Θεός να σας φυλάει! Να μη φύγετε ποτέ από αυτό το νησί γιατί δεν θα μπορέσετε να ξαναγυρίσετε ποτέ!"

Αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από τις συνολικά 650 σελίδες του κλασικού αυτού βιβλίου. Περίμενα ότι θα ήταν κάτι σαν Χεμινγουέι, ένας ύμνος στο ψάρεμα αλλά με φάλαινες -στο ακόμη πιο βαρετό του δηλαδή- ή στην αντρική φιλία, το ποτό και άλλα τέτοια, με φόντο τον Ατλαντικό - κι αυτή η προκατάληψη μου ήταν που με απέτρεπε από το να το διαβάσω τόσα χρόνια. Αλλά ας όψεται η #καραντίνα2. Μας βρήκε απροετοίμαστους, με τα βιβλιοπωλεία κλειστά και χωρίς πολλές πολλές επιλογές ή απαιτήσεις. Εκεί και ο "Μόμπι Ντικ", το πιο γνωστό ίσως από τα βιβλία του Χέρμαν Μέλβιλ (Herman Melville 1819-1891) και το πιο καταδεκτικό, εκεί στο ράφι μου. 

 

Μέχρι στιγμής, δηλώνω συνεπαρμένη και θα σας πω περισσότερα μόλις το διαβάσω ολόκληρο -βλέπετε μου έχουν μείνει καμιά διακοσαριά ακόμη σελίδες, που τις παιδεύω αργά, ναι, εγώ που ζαλίζομαι στη θάλασσα, δε λέω να φύγω από το κατάστρωμα αυτό. Εναλλακτικά, διαβάζω παράλληλα τη διασκευή σε κόμικ, των Φραντσέσκο Αρτιμπάνι και Πάολο Μοττούρα, για το ιταλικό Topolino, το καλοκαίρι του 2013.

Στο μεταξύ, διαβάστε δύο πολύ καλά άρθρα - αναλύσεις, που θα σας βάλουν ακόμη περισσότερο στο κλίμα :

Guide to the classics: Moby-Dick, by Herman Melville By Sascha Morrell.

six reasons why Moby-Dick is the novel for our times By Philip Hoare.