Παράξενες συμπτώσεις.

Ακόμη δεν έχω καταφέρει να αγοράσω τα βιβλία που θέλω να διαβάσω. Έτσι, τις προάλλες, για μιαν ακόμη φορά, αναζήτησα παρηγοριά στην καλοσύνη της σπιτικής βιβλιοθήκης, σχεδόν βέβαιη όμως ότι δεν υπάρχει κάποιο βιβλίο αδιάβαστο ή έστω που να μην το έχω ξαναπεράσει προσφάτως. 

Ψάχνοντας λοιπόν στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, έπεσα στον  Luigi Pirandello (Λουίτζι Πιραντέλλο) και το βιβλίο του "Ένας Κανένας και Εκατό Χιλιάδες". 

Είχα την αίσθηση ότι δεν έχω διαβάσει ποτέ Πιραντέλλο, πόσο μάλλον ότι υπήρχε κάτι δικό του στο σπίτι μου. Πολύ χαρούμενη που είχα κάτι εντελώς αδιάβαστο-σύμφωνα με τη μνήμη μου- και άρα νέο, το ξεκίνησα προχθές και παρ' όλο που δεν είναι μεγάλο δεν το έχω ακόμη τελειώσει. Είναι καταπληκτικό, αληθινή αποκάλυψη και χρειάζεται να το διαβάζω αργά και προσεκτικά όχι γιατί είναι δυσνόητο αλλά γιατί κάθε του φράση είναι απροσδόκητη, ανατρεπτική και γεμάτη νοήματος που σε βάζει σε σκέψεις και χάνεσαι, κάπου εκεί, σκεπτόμενος τα δικά σου. 

Η "ανακάλυψη" αυτή έγινε προχθες, στις 28 Ιουνίου, ημέρα γέννησης του Πιραντέλλο.

Παράξενες συμπτώσεις. Ή έτσι είναι γιατί έτσι νομίζουμε.