Βασιλιάς, με το... σπαθί του και άλλες χριστουγεννιάτικες(;) ιστορίες!

κείμενο: aRTistokratissa

Η πάλη του Ήλιου με το Σκοτάδι (του Χειμώνα με την Άνοιξη) είναι μια ιστορία παλιά όσο κι ο κόσμος.

Ο θεός του Φωτός στο τέλος θριαμβεύει, κι αυτό είναι ένα θαύμα που επαναλαμβάνεται καθημερινά από καταβολής κόσμου και ο καθένας μπορεί να γίνει κοινωνός του, αρκεί να έχει διάθεση να ξυπνήσει νωρίς. Η χριστιανική γιορτή των Χριστουγέννων, λίγο-πολύ πραγματεύεται περίπου το ίδιο και δεν έκρυψε ποτέ τις βαθιές παγανιστικές ρίζες της. 

Η 25η Δεκεμβρίου, αρχικά ημέρα γενεθλίων του περσικού θεού Μίθρα, θεό του ήλιου και του φωτός, έγινε "δια της αντικαταστάσεως" η ημερομηνία της Γέννησης του Χριστού.  Η γιορτή αυτή συνδυαζόταν με τα Σατουρνάλια, το χειμερινό ηλιοστάσιο και άλλα έθιμα που σχετίζονταν με τις αγροτικές ασχολίες των ανθρώπων και την εξάρτηση τους από τη Φύση.

Υπό αυτό το πρίσμα, για φέτος, προτείνω ως το απόλυτο χριστουγεννιάτικο ανάγνωσμα, το έπος του Βασιλιά Αρθούρου, μια ιστορία που επί της ουσίας πραγματεύεται το τέλος ενός κόσμου Δρυίδων, Μάγων, θρύλων, Περιπλανώμενων Θηρίων και ιπποτών.

Εκδόσεις Gutenberg Orbis Literae/Editio Minor

Ο Malory (1415-18 – 14 March 1471) φαίνεται ότι είχε μια εξ ίσου περιπετειώδη ζωή με εκείνη του βασιλιά Αρθούρου. Αξιωματικός του Στρατού, έζησε τα περισσότερα χρόνια σε ένα ταραγμένο πολιτικά κόσμο, κάπου μεταξύ φυλακής και παρανομίας. Ο ίδιος ξεκίνησε να μελετά τις πηγές, τη μετάφρασή τους αλλά και τη συγγραφή της οριστικής, δικής του, εκδοχής του Κύκλου του Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, όντας έγκλειστος στη φυλακή. Αξιοθαύμαστο πώς, ολοκλήρωσε το ογκωδέστατο βιβλίο του πίσω από τα κάγκελα και πέθανε αμέσως μόλις το τελείωσε, χωρίς να γευτεί ποτέ έστω και λίγο από τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε από την πρώτη κιόλας έκδοση του, το 1485! 

Το έργο, τυπωμένο από τον William Caxton, είναι ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα της αγγλικής γραμματείας, φέρει τον οριστικό τίτλο "Morte Darthur", δηλ. το τέλος του Αρθούρου.

"...Δεν διαφωνώ με το Χριστό, μόνο με τους ιερείς που αποκαλούν τη Μεγάλη Θεά δαίμονα και αρνούνται το γεγονός ότι κάποτε κυριαρχούσε σ' αυτή τη γη. Στην καλύτερη περίπτωση ισχυρίζονται ότι η δύναμη της προερχόταν από τον σατανά. Διαφορετικά την ντύνουν με το γαλάζιο χιτώνα της Κυράς από τη Ναζαρέτ -που πράγματι, κι αυτή είχε δύναμη, με τον τρόπο της- και λένε ότι πάντοτε ήταν παρθένα. Αλλά τί μπορεί να ξέρει μια παρθένα από τις λύπες και τις ωδίνες του τοκετού της ανθρωπότητας;

Kαι τώρα που ο κόσμος έχει αλλάξει και ο Άρθουρ - ο αδελφός μου, ο εραστής μου, ο παντοτινός βασιλιάς- κείτεται νεκρός (οι απλοί άνθρωποι λένε ότι κοιμάται) στο Ιερό Νησί της Άβαλον, αυτή η ιστορία πρέπει να ειπωθεί όπως πραγματικά συνέβη, πριν οι ιερείς του Λευκού Χριστού έρθουν και τα καλύψουν όλα με τους θρύλους και τους αγίους τους..."

Αυτά και άλλα, αφηγείται η Μοργκέιν, στον πρώτο από τους τέσσερεις τόμους του κλασικού έργου της Μάριον Ζίμερ Μπράντλει "Οι ομίχλες του Άβαλον", που σας συνιστώ να διαβάσετε εκ παραλλήλου με το "Ο θάνατος του Αρθούρου" του Thomas Malory. Η συναρπαστική γραφή και μυθοπλασία της πρώτης θα συμπληρώσει τα κενά που ενδεχομένως υπάρχουν (για όλους εμάς που δεν είμαστε απευθείας απόγονοι των Ιπποτών του Κάμελοτ) στο αρθουριανό έπος της δυσεξιχνίαστης προσωπικότητας του 15ου αιώνα -ιππότης και ο ίδιος(!)- που υπήρξε ο συγγραφέας τους Sir Thomas Malory.

Εκδόσεις Κέδρος

Βυθιστείτε στην ανάγνωση και στη μαγεία της αφήγησης, συντροφιά με ζεστό καφέ ή μπράντυ, σερβιρισμένο, κατά προτίμηση, στο Άγιο Δισκοπότηρο και δίπλα σε αναμμένο τζάκι. Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιείστε το Εξκάλιμπερ αντί για σελιδοκόπτη. Κάνει θαύματα!

Διαβάστε : "Ο θάνατος του Αρθούρου", Thomas Malory, Μετάφραση Αλέξανδρου Κοσματόπουλου, εκδόσεις Gutenberg Orbis Literae/Editio Minor και "Οι ομίχλες του Άβαλον", Marion Zimmer Bradley, εκδόσεις Κέδρος.