Άνοιξη. Μανιτάρια στην πόλη.

"... Τα μάτια αυτού του Μαρκοβάλντο ήταν άμαθα στη ζωή της πόλης: πινακίδες, σηματοδότες, βιιτρίνες, φωτεινές επιγραφές, αφίσες, όσο κι αν ήταν μελετημένες να τραβήξουν την προσοχή, ποτέ δεν προσήλκυαν το βλέμμα του που γλιστρούσε πάνω τους, όπως στην άμμο της ερήμου. Κι από την άλλη, ένα φύλλο που κιτρίνιζε σ' ένα κλαδί, ένα φτερό που είχε μπλεχτεί στα κεραμίδια δεν του ξέφευγαν ποτέ: δεν υπήρχε αλογόμυγα σε άλογο, τρύπα από το σαράκι σε τραπέζι, φλούδα σύκου πατημένη στο πεζοδρόμιο, που να μην τραβήξει την προσοχή του Μαρκοβάλντο και να μην γίνει αντικείμενο στοχασμών, καθώς του αποκάλυπτε τις αλλαγές των εποχών, τους πόθους της ψυχής και τις αθλιότητες της ύπαρξης του."*

"Μαρκοβάλντο ή Οι εποχές στην πόλη". Του Ιταλό Καλβίνο (Italo Calvino).  Το ξανα-ανακάλυψα προχθές στη βιβλιοθήκη μου. Είκοσι διηγήματα με πρωταγωνιστή έναν απλό, καθημερινό άνθρωπο "νεορεαλιστικής" κοπής, σύγχρονο της εποχής που πρωτοεκδόθηκε το βιβλίο, κάπου στα 1963, στο Τορίνο. Κάθε διήγημα ασχολείται με μία εποχή του χρόνου και έτσι έχουμε πέντε ιστορίες για κάθε εποχή. Ξεκίνησα διαβάζοντας τις σχετικές με την άνοιξη - που είναι προ των πυλών. Αν και διαβάζονται απνευστί, κάνω υπομονή, περιμένοντας το... καλοκαίρι!

*Το απόσπασμα είναι από το διήγημα "Μανιτάρια στην πόλη".