Δείξε μου τα ποστ σου, να σου πω ποιός είσαι!
Κάτι η άνοιξη (νέα ξεκινήματα), κάτι το σαββατοκύριακο (ρετροσπεκτίβα της εβδομάδας που πέρασε), δεν μου χρειάστηκε και πολύ να το γυρίσω ( το κείμενο) σε απολογισμό! Γιατί -κλασσικά- για αλλού ξεκίνησα εγώ κι αλλού το ποστ με πάει!
Η aRTistokratissa, προυπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Αρχικά στο μυαλό μου και μετέπειτα στο χαρτί, ως το όνομα της ηρωίδας comic strip μου, που δημοσιευόταν κάθε Σάββατο σε εβδομαδιαία εφημερίδα. Οξύθυμη και παρατηρητική, με αφορμή τα της τέχνης, μιλούσε για όλα όσα μας απασχολούσαν τότε -κι ενδεχομένως, μας απασχολούν ακόμη. Είναι η τύπισσα στη βινιέτα του blog και το άβαταρ στο twitter account της. Συνέχισε την πορεία της ηλεκτρονικά, στον ιστότοπο της bookpress μέχρι που ανεξαρτητοποιήθηκε και μετακόμισε στο δικό της σπίτι.
Η aRTistokratissa, προυπάρχει εδώ και πολύ καιρό. Αρχικά στο μυαλό μου και μετέπειτα στο χαρτί, ως το όνομα της ηρωίδας comic strip μου, που δημοσιευόταν κάθε Σάββατο σε εβδομαδιαία εφημερίδα. Οξύθυμη και παρατηρητική, με αφορμή τα της τέχνης, μιλούσε για όλα όσα μας απασχολούσαν τότε -κι ενδεχομένως, μας απασχολούν ακόμη. Είναι η τύπισσα στη βινιέτα του blog και το άβαταρ στο twitter account της. Συνέχισε την πορεία της ηλεκτρονικά, στον ιστότοπο της bookpress μέχρι που ανεξαρτητοποιήθηκε και μετακόμισε στο δικό της σπίτι.
Ως blog, η aRTistokratissa ξεκίνησε από τη βαθιά μου πεποίθηση ότι η τέχνη και οι καλλιτέχνες είναι οι πιο ειλικρινείς φορείς της εποχής τους, είτε είναι εκφραστές της είτε όχι.
Είναι ο δικός μου τρόπος ενημέρωσης και σύνδεσης με την πραγματικότητα.
Ακόμη και όταν οι δημιουργοί είναι πεθαμένοι από εκατονταετίας,
αποδεικνύονται πιο έγκυροι και πιο αξιόλογοι από όσα ακούω και
συμβαίνουν γύρω μου. Καταφύγιο, διέξοδος και αντιπρόταση, η διαφορετική
οπτική της παρέας μου εδώ μέσα, όχι μόνο δεν μέ έχει απογοητεύσει ποτέ
αλλά και συνεχίζει να με εκπλήσσει ευχάριστα.
Οι αριθμοί των αναρτήσεων μου πάλι, λένε την ιστορία του blog λίγο διαφορετικά από ότι την έχω εγώ στο μυαλό μου.
Σύμφωνα με τις ετικέτες λοιπόν, η πόλη με την πιο συχνή αναφορά είναι, παραδόξως η Βενετία (11 ποστ) ενώ η Αθήνα έρχεται μόλις δεύτερη, με δέκα (10). Από καλλιτέχνες, με έκπληξη είδα ότι ο εμμονικά πρώτος στην καρδιά μου Vincent Van Gogh κονταροχτυπιέται για την πρωτιά μέ τους Cervantes και Hans Christian Andersen, όλοι έχοντες από πέντε (5) ποστ. Μάλλον η αγάπη μου για τους συγγραφείς είναι εξίσου ισχυρή. Αμέσως μετά, με τέσσερεις (4) αναφορές, έρχεται η σχεδιάστρια μόδας Mary Katrantzou (!!!) και τρίτοι και καταιδρωμένοι ακολουθούν οι Boris Pasternak, Don Quixote και Salvador Dali, όλοι έχοντες από τρία (3) μόλις ποστ. Ενδιαφέρουσα ανατροπή από ένα μπλογκ που γράφει για τέχνες και καλλιτέχνες. Εδώ μάλλον αναζητήστε τη γυναίκα ( πισω από το blog ).
Ευτυχώς έρχονται οι κατηγορίες να ξελασπώσουν το aRTistokratiko μου όνομα με ισοψηφία μεταξύ των Painting και Literature, από τριάντα τρία (33) ποστ η κάθε μία. Στη δεύτερη θέση -ακριβώς όπως και στις εθνικές εκλογές- έχουμε τα αναποφάσιστα θέματα, δηλ. αναρτήσεις που δεν ανηκούν αμιγώς σε κάποια κατηγορία και είναι είκοσι τρία (23) μέχρι στιγμής. Στην τρίτη θέση βρίσκονται οι Greek Artists με εικόσι δύο (22) ποστ. Περίπου οι στόχοι του blog.
Έχω πολλούς φίλους καλλιτέχνες. Κάποιοι από αυτούς, τους πιο στενούς μου φίλους είναι πάνω από διακοσίων ετών και νεκροί από χρόνια. Αυτό δεν τους έχει εμποδίσει από το να είναι εκεί για μένα, όποτε τους χρειάζομαι, όποτε τους αναζητήσω. Συναντιόμαστε στο μουσείο, στη βιβλιοθήκη, στο βιβλίο που κουβαλώ πάντοτε μαζί μου. Εδώ, στο blog, οι φίλοι μου είστε όλοι νέοι, ζωντανοί, ζωηροί, πεισματάρηδες και δηλώνετε παρόντες -όχι μόνο στην τέχνη. Πολύ ευχάριστη αλλαγή για μένα.
Μπορεί λοιπόν οι αριθμοί να μιλάνε από μόνοι τους αλλά θα προτιμήσω τα δικά σας σχόλια και παρατηρήσεις. Εξάλλου δεν είμαι από τις νοικοκυρές που κρατάνε το καθιστικό τους κλειστό... :))
Οι αριθμοί των αναρτήσεων μου πάλι, λένε την ιστορία του blog λίγο διαφορετικά από ότι την έχω εγώ στο μυαλό μου.
Original Hans Christian Andersen's drawing. Venice. |
Σύμφωνα με τις ετικέτες λοιπόν, η πόλη με την πιο συχνή αναφορά είναι, παραδόξως η Βενετία (11 ποστ) ενώ η Αθήνα έρχεται μόλις δεύτερη, με δέκα (10). Από καλλιτέχνες, με έκπληξη είδα ότι ο εμμονικά πρώτος στην καρδιά μου Vincent Van Gogh κονταροχτυπιέται για την πρωτιά μέ τους Cervantes και Hans Christian Andersen, όλοι έχοντες από πέντε (5) ποστ. Μάλλον η αγάπη μου για τους συγγραφείς είναι εξίσου ισχυρή. Αμέσως μετά, με τέσσερεις (4) αναφορές, έρχεται η σχεδιάστρια μόδας Mary Katrantzou (!!!) και τρίτοι και καταιδρωμένοι ακολουθούν οι Boris Pasternak, Don Quixote και Salvador Dali, όλοι έχοντες από τρία (3) μόλις ποστ. Ενδιαφέρουσα ανατροπή από ένα μπλογκ που γράφει για τέχνες και καλλιτέχνες. Εδώ μάλλον αναζητήστε τη γυναίκα ( πισω από το blog ).
Ευτυχώς έρχονται οι κατηγορίες να ξελασπώσουν το aRTistokratiko μου όνομα με ισοψηφία μεταξύ των Painting και Literature, από τριάντα τρία (33) ποστ η κάθε μία. Στη δεύτερη θέση -ακριβώς όπως και στις εθνικές εκλογές- έχουμε τα αναποφάσιστα θέματα, δηλ. αναρτήσεις που δεν ανηκούν αμιγώς σε κάποια κατηγορία και είναι είκοσι τρία (23) μέχρι στιγμής. Στην τρίτη θέση βρίσκονται οι Greek Artists με εικόσι δύο (22) ποστ. Περίπου οι στόχοι του blog.
Έχω πολλούς φίλους καλλιτέχνες. Κάποιοι από αυτούς, τους πιο στενούς μου φίλους είναι πάνω από διακοσίων ετών και νεκροί από χρόνια. Αυτό δεν τους έχει εμποδίσει από το να είναι εκεί για μένα, όποτε τους χρειάζομαι, όποτε τους αναζητήσω. Συναντιόμαστε στο μουσείο, στη βιβλιοθήκη, στο βιβλίο που κουβαλώ πάντοτε μαζί μου. Εδώ, στο blog, οι φίλοι μου είστε όλοι νέοι, ζωντανοί, ζωηροί, πεισματάρηδες και δηλώνετε παρόντες -όχι μόνο στην τέχνη. Πολύ ευχάριστη αλλαγή για μένα.
Μπορεί λοιπόν οι αριθμοί να μιλάνε από μόνοι τους αλλά θα προτιμήσω τα δικά σας σχόλια και παρατηρήσεις. Εξάλλου δεν είμαι από τις νοικοκυρές που κρατάνε το καθιστικό τους κλειστό... :))
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε ανακάλυψα. Έχω πολλά να μάθω από σένα. Αυτή η φράση μου φτάνει: "Ευτυχώς έρχονται οι κατηγορίες να ξελασπώσουν το aRTistokratiko μου όνομα..." αλλά και αυτή "Εξάλλου δεν είμαι από τις νοικοκυρές που κρατάνε το καθιστικό τους κλειστό... :))" Ενώ αυτό...."Κάποιοι από αυτούς, τους πιο στενούς μου φίλους είναι πάνω από διακοσίων ετών...".. κτυπάει καμπάνες σε κάτι μισογκρεμισμένες εκκλησίες να βουλώνουν τα αυτιά. Η Βενετία και τα μουσεία της Ιταλίας σε περιμένουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή... Αχαχαχα! Πόσο με καταλαβαίνεις Μάγδα! Κι εγώ χαίρομαι που βρεθήκαμε.
ΔιαγραφήΤο blog μου κατάφετε έναν τουλάχιστον στόχο του. Να γίνει κοινός τόπος "συνάντησης" και επικοινωνίας για όλα όσα μας απασχολούν και θέλουμε να μοιραστούμε. Σε ευχαριστώ για το feedback και τα καλά σου λόγια.
Βάζω καφετιέρα! (εεεχμ... εννοώ, ελπίζω, σύντομα, να γράψω νέο ποστ!).
:)