Ο Σάλβο και οι άλλοι

Τον Αντρέα Καμιλλέρι (Andrea Camilleri) και τον επιθεωρητή του, δεν τους ήξερα. Κοινοί φίλοι που ξέρουν την αγάπη μου για την κλασσική αστυνομική λογοτεχνία μας σύστησαν κι έτσι βρέθηκα στην κουζίνα μαζί του "κι ένα βαθύ πιάτο με μελιτζάνες τηγανιτές, σέλινο, ελιές και κάπαρη με λάδι και ξύδι, ποσότητα με την οποία θα μπορούσαν να χορτάσουν τέσσερα άτομα".

Το τριήμερο τελείωσε κι εγώ το πέρασα στο Τίνταρι, παρέα με τον Μονταλμπάνο. Έτσι γλίτωσα και τη βροχή και τα σαρακοστιανά.


"Λίγες, και με την πρώτη ματιά ασήμαντες, ήταν οι διαφορές ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα". 

Πολλές και σημαντικές όμως σε σχέση με τα υπόλοιπα αστυνομικά που διάβασα πρόσφατα (π.χ. "Ο Φρόυντ στο Μανχάταν" του Λυκ Μποσί ή "Ο Αόρατος" του Πωλ Όστερ ), στα οποία μόνο οι εξωγήινοι ή το ιππικό των Βορείων δεν κατέβηκε για να βοηθήσει την εξέλιξη και την πλοκή. 

Ευτυχώς για τη λογοτεχνία, αυτή δεν έχει καμία σχέση με τους προαναφερθέντες φόνους και μάλιστα έχει ακλόνητο άλλοθι. Ήταν μαζί μου, συνεχώς, τριήμερο στο Τίνταρι, στην Ιταλία!

τα αποσπάσματα είναι από το βιβλιό "Εκδρομή στο Τίνταρι" του Αντρέα Καμιλλέρι, σε μετάφραση της Φωτεινής Ζερβού, εκδόσεις Πατάκη.