Trapiello saves Cervantes.

Ακόμη και οι αΡΤιστοκράτισσες μελαγχολούν. Χτες το πρωί πλήρωσα ΦΠΑ. Μετά, μου πήρα, "γλυφιτζούρι" το βιβλίο της φωτό, για παρηγορια. Το ξεκίνησα χτες το βράδυ. Η γραφή του Αντρές Τραπιέγιο, διακρίνεται από μια ανεπαίσθητη δόση αυτοσαρκασμού και ειρωνίας που ξαφνιάζει ευχάριστα, εξίσου συναρπαστική όσο και η ζωή του ανθρώπου που διηγείται. Πάω να χωθώ στο πάπλωμα και να συνεχίσω την ανάγνωση. Βρίσκομαι ακόμη κάπου στη Σεβίλλη, "μια από τις πιο ακμάζουσες πόλεις του κόσμου. Μόνο η Βενετία ίσως μπορούσε να συγκριθεί μαζί της". Χαμογελώ. Περισσότερα, μόλις το τελειώσω.