Η αιώνια λιακάδα ενός ανέφελου μυαλού.

Paul Klee, 1906

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 1

1  Προλογίζω τις αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας : πρέπει να γεννήθηκα στο σχολείο της Μύνχενμπούχζέε, κοντά στη Βέρνη, στις 18 Δεκεμβρίου 1879. Ήμουν μόλις λίγων μηνών, όταν ο πατέρας μου πήρε την άδεια να διδάξει στη Βέρνη μουσική...

17  Στους Φρικ, στο θείο μου, του χοντρού εστιάτορα σχεδίαζα συχνά. Ένας πελάτης μια φορά με κοίταζε που μετέφερα στο χαρτί άλογα και αυτοκίνητα. Στο τέλος είπε : "Ξέρεις τί ξέχασες να βάλεις;" Σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να υπαινίσσεται κάποιο συγκεκριμένο όργανο των αλόγων, κι απάντησα με πεισματάρικη σιωπή στον άντρα που θέλησε να με φέρει σε ηθική αμηχανία. Στο τέλος μου το 'πε : "Το τιμόνι." ( έξι με εφτά χρονών ).

137  Την άνοιξη του 1901 έβαλα το εξής πρόγραμμα : 

Υπεράνω όλως η τέχνη της ζωής. Κατόπιν, ως ιδανικό επάγγελμα : η ποιητική τέχνη και η φιλοσοφία. Ως πραγματικό επάγγελμα : οι πλαστικές τέχνες. Και τέλος, ελλείψει πόρων ή εισοδημάτων : η τέχνη της εικονογράφησης.

( διαβάσατε αποσπάσματα από το βιβλίο PAUL KLEE ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 1898-1918, σε μετάφραση του Γιώργου Κεντρωτή, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ.)