Ο τοίχος του.

" Ξεκινούσε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, με τις πρώτες ζέστες της άνοιξης. Σηκωνόταν νωρίς το πρωί, φορούσε μια λεπτή φουστίτσα αέρινη και χαμηλά τακούνια, έμπαινε στον προαστιακό και κατέβαινε στο κέντρο. Έκανε ένα νοερό α μπε μπα μπλομ και διάλεγε το λεωφορείο στην αφετηρία του. Σοβαρή, χαμηλοβλεπούσα, σχεδόν αόρατη, ακύρωνε το εισιτήριο της, καθόταν σ' ένα άδειο κάθισμα κι έφερνε ένα γύρο με το βλέμμα στους επιβάτες. Πέντ' έξι στάσεις αργότερα, όταν το λεωφορείο ξεχείλιζε πια από κόσμο που πήγαινε στη δουλειά του, σηκωνόταν δήθεν για να προσφέρει τη θέση της σε κάποιον ανήμπορο και πιανόταν γερά από τη χειρολαβή ".

Από το διήγημα "Ο τοίχος του", της Ελένης Φουρνάρου.

σελ.165,  Μαθαίνοντας ποδήλατο, 

ιστορίες μιας ρευστής εποχής . 

Συλλογή διηγημάτων από δεκαεννέα δημιουργούς. 

Εκδόσεις Κέδρος.